Normaal worden is een goede zaak. Wanneer we normaal zijn, kunnen we goede wetgeving maken.
Zulke wetgeving is belangrijk. We moeten bijvoorbeeld nadenken over wat we gaan doen met de kinderen van Syrië strijders.
Die kinderen zijn onschuldig. We hebben als land dus een verantwoordelijkheid. Nochtans nemen wij deze verantwoordelijkheid niet.
We moeten bijvoorbeeld nadenken over wat we gaan doen met politieke partijen die onze grondrechten in vraag stellen.
De Belgische grondrechten in vraag stellen is beschermd door de vrijheid van meningsuiting. Staat die vrijheid van meningsuiting gelijk aan de vrijheid van het oprichten van een partij?
We konden deze vragen niet beantwoorden wanneer we ons als samenleving bedreigd voelden.
Wanneer we ons normaal en veilig voelen, kunnen we dat misschien wel?
Ik pleit er dus voor om terug normaal te worden.